14/3/17

Αυτόνομες κολεκτίβες


Πάντα πίστευα ότι τα θεσμικά όργανα θα έπρεπε να είναι πιο εξωστρεφή. Να έρχονται σε πιο τακτική βάση σε επαφή με τα μέλη τους, να συζητούν κ να αφουγκράζονται. Και τελικά να παίρνουν τις αποφάσεις τους ως αποτέλεσμα επεξεργασίας αυτών των επικοινωνιών. Μπορεί η τετραετία, η τέλος πάντων η θητεία όσο κι αν αυτή διαρκεί, να μην είναι ένα χρονικό διάστημα στο οποίο ο λαός μένει σταθερός, ούτε η κοινή γνώμη στέκει απαράλλαχτη... Οι συνθήκες μεταβάλλονται καθημερινά, πολύ περισσότερο όταν η κοινωνική δομή επηρεάζεται άμεσα από την οικονομική κατηφόρα.

Ο φορέας όμως, ο σύλλογος των εργαζόμενων που υπερασπίζεται τα επαγγελματικά κεκτημένα, τα δικαιώματα, τις περιοχές ευθύνης κλπ πρέπει να αφουγκράζεται τη βάση τακτικά αλλά και να τηρεί με στιβαρότητα την γραμμή του κοινού στόχου. Να επιδιώκει αυτό που η βάση επέλεξε, με επιμονή και χωρίς παρεκκλίσεις. Μάλιστα σε προσπάθειες μεγαλύτερου βεληνεκούς, σε αγώνες που δεν ολοκληρώνονται στον κύκλο μιας θητείας, η λαϊκή βούληση είναι και πρέπει να είναι σταθερή δια μέσου όλων των ατέρμονων αλλαγών των πλειοψηφούντων παρατάξεων, των κυβερνήσεων με άλλα λόγια. Των διαρκών αλλαγών πρέπει να υπερτερεί το καλό όλων και αυτό να παραμένει ακλόνητος στόχος.

Ο σύλλογος εργαζομένων, ή εν τω προκειμένω των επαγγελματιών θα πρέπει με τη στάση του, με την ορθή τήρηση των διαδικασιών, με τις ενέργειές του και τις ανακοινώσεις του προς τα μέλη ή τα λοιπά νομικά πρόσωπα, να εμπνέει το κύρος και τη σοβαρότητα. Να είναι αξιοπρεπής όπως αντίστοιχα αξιοπρεπής είναι και ο μόχθος του επαγγελματία.

Ας μιλήσουμε τώρα για τον ΣΑΔΑΣ

Το γεγονός ότι το πεδίο κάθε ειδικότητας πρέπει να είναι ρητά καθορισμένο αποτελεί πάγιο αίτημα –όχι ετών αλλά- δεκαετιών. Κι είναι από ‘κείνα τα ζητήματα πάνω στα οποία πολλές από τις κυβερνώσες παρατάξεις του συλλόγου έχουν ασχοληθεί δίχως όμως αποτέλεσμα. Προσφάτως έχουν «ανοίξει» πάλι οι συζητήσεις για το θέμα.

Ο σύλλογος των Αρχιτεκτόνων, από κοινού με το τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ αλλά και τις επιστημονικές επιτροπές των Αρχιτεκτόνων του ΤΕΕ, συμμετείχαν στην γενικότερη συζήτηση και επιδίωξαν την εξεύρεση λύσης σχετικά με τα δικαιώματα των μελών του και το πεδίο ενασχόλησης αμιγώς αρχιτεκτονικού αντικειμένου, το οποίο έχουν -ατυχώς- λοιδορήσει άλλες ειδικότητες. Με ισχυρότερη εκείνη των πολιτικών μηχανικών. Μια μορφή διαμαρτυρίας ήταν η αποχώρηση από τον διάλογο...

...όταν αντιληφθήκαμε ότι, παρά την τεκμηρίωση των απόψεών μας, αυτές δε λαμβάνονταν υπόψη, καθώς επίσης ότι δεν υπήρξε έγνοια σοβαρού αντιλόγου.


Αξιοπρεπής η διαμαρτυρία, ίσως και ηχηρή.

Θεωρώ όμως, ότι όταν οι τεκμηριωμένες θέσεις ενός αιρετού επιστήμονα δεν γίνονται αποδεκτές, αντιληπτές, ή τεχνηέντως απαξιώνονται αυτός οφείλει να ασκήσει διπλωματία, να επιμείνει και να αποκομίσει τελικώς όσα περισσότερα μπορεί. Για το καλό της ειδικότητας! Δυστυχώς δεν υπήρξε επιμονή, δεν ασκήθηκαν πιέσεις έως τέλους, δεν έγινε αισθητή η παρουσία τους. Τα περί τεκμηρίωσης πιθανώς και να μην γίνονταν αντιληπτά!

Κι όλα αυτά -είμαι βέβαιος- χωρίς την εισήγηση της βάσης!

Το χειρότερο όμως όλων ήλθε με μια τόσο άστοχη και αντιστοίχως ηχηρή (στο μέγεθος της βλακείας) παρέμβαση/επιστολή σχετικά με τα τοπογραφικά διαγράμματα.

Την ώρα που σύσσωμος ο αρχιτεκτονικός κόσμος και ο συλλογικός του φορέας έμενε ακλόνητος στο επιχείρημα ότι

…τα τεχνικά έργα είναι προϊόντα συνεργασίας μεταξύ πολλών ειδικοτήτων μηχανικών ανάλογα με τις προσήκουσες γνώσεις κάθε ειδικότητας και μόνον αυτές,

ο ίδιος σύλλογος, το ίδιο προεδρείο σε μια αβασάνιστη κίνηση ζήτησε ό,τι θα ζητούσε κι ένα παιδάκι που του πήραν το παιχνίδι! Είπε με άλλα λόγια ότι «αφού δεν με ακούτε, αφού δεν θέλετε να υπογράφει ο καθένας μελέτες στο δικό του πεδίο, τότε κι εμείς θα υπογράφουμε μελέτες άλλων!» Αιτήθηκε –άκουσον, άκουσον- να υπογράφουμε τοπογραφικά διαγράμματα κι ας μην έχουμε την τεχνογνωσία ή τον εξοπλισμό! Αυτά, με τον καιρό, θα τα αποκτήσουμε.



Πιο σωστά: Δεν αιτήθηκε να υπογράφουμε οι αρχιτέκτονες τα τοπογραφικά διαγράμματα. Αιτήθηκε να δέχονται οι Υπηρεσίες Δόμησης τοπογραφικά διαγράμματα υπογεγραμμένα από αρχιτέκτονες! Θεώρησε αυτοδίκαιο το αίτημα! Και μάλιστα το στήριξε στο γεγονός ότι δεν υπάρχει νόμος (όχι νομοθεσία) που να το απαγορεύει. Ίσως θα έπρεπε να διευκρινιστεί στο σύλλογο ότι όταν ο νόμος ορίζει κάποιους, τότε εννοείται ρητά ότι αποκλείονται οι υπόλοιποι!

Μα τούτες οι δύο αντιδιαμετρικές θέσεις, μονάχα επειδή προέρχονται και υπογράφονται από το ίδιο προεδρείο, δείχνουν έλλειψη αξιοπρέπειας! Με τέτοια αιτήματα ο σύλλογος αυτοαναιρείται και συνεπώς χάνει την αξιοπιστία του. Με σπασμωδικές ενέργειες δηλώνει περίτρανα την έλλειψη σοβαρών επιχειρημάτων και γίνεται τρωτός κι ευάλωτος σε κάθε διαπραγμάτευση!

Και κανείς δεν μπορεί να τον πάρει πλέον στα σοβαρά…

Κι όταν δεν έχεις ικανό σύλλογο για να διεκδικήσει τότε κάθε αρχιτεκτονικό γραφείο, κάθε επαγγελματίας αρχιτέκτονας μετατρέπεται σε αυτόνομη κολεκτίβα!